Vioolsonates Beethoven en Bartók, 24 Preludes Sjostakovitsj
Als er één ding is waar Beethoven en Bartók geen rekening mee hielden, dan waren het de conventies van hun tijd. Beethoven lapte de verwachtingen van zijn publiek graag aan zijn laars. Waar de toenmalige luisteraars vooral gewend waren aan onderhoudende wijsjes, gaat het er in Beethovens 'Derde Vioolsonate' heel anders aan toe. Grillige contrasten en tegendraadse ritmes geven dit meesterwerk zijn karakteristieke glans. Robert Schumann moet dat ook hebben ingezien toen hij dit stuk in 1836 een hemelse "zonnebloem" noemde. En Bartók doet er met zijn 'Eerste Vioolsonate' zo mogelijk nog een schepje bovenop. Zijn bij Beethoven viool en piano min of meer gelijkwaardige partners, bij Bartók lijken de musici ieder hun eigen weg te gaan, zoals in de opzwepende dansfinale waarin Hongaarse en Roemeense volksmuziek om de voorrang strijden.
